10.

O Fakirze! Zmusiłeś mnie, abym pokochał ciebie.
Spałem w mojej komnacie, a Tyś mnie zbudził, muskając głosem - o Fakirze!
Tonąłem w otchłaniach oceanu doczesności, a Tyś mnie uratował, wyciągając ramiona - o Fakirze!
Słowo jedno wyrzekłeś, nie więcej - i rozerwałeś wszystkie moje więzy - o Fakirze!
Kabir powiada: "Serce Twoje z moim sercem zespoliłeś, o Fakirze".